| بهروزی ارسطویی و استفاده از شبکه‌های اجتماعی |
| کد مقاله : 1120-DIGETHCONF |
| نویسندگان |
|
غزاله حجتی * عضو هیئت علمی دانشگاه بین‌المللی مذاهب اسلامی |
| چکیده مقاله |
| گسترش سریع و چشمگیر فناوری ارتباطات روابط انسانی را متحول ساخته است. بخش قابل توجهی از ما انسان‌ها امروزه روابط انسانیمان را از طریق کاربرد شبکه‌های اجتماعی پیش می‌بریم: در این شبکه‌ها دوست می‌یابیم و روابطی برقرار می‌کنیم، ارسال پیام‌های متنی یا تصویری را جانشین بخش بزرگی از روابط رودررو یا تلفنی می‌کنیم، تصاویری از زندگی روزانه و احوال شخصیمان را از طریق این شبکه‌ها با دیگران به اشتراک می‌گذاریم و از همین طریق وارد زندگی خصوصی دیگران می‌شویم و به تماشای آن می‌نشینیم. اگر همچون ارسطو ارتباط‌های انسانی و لذت حاصل از آن را (به‌ویژه در قالب دوستی) یکی از جلوه‌های زندگی انسانیِ خوب بدانیم، می‌توانیم بر نقش مثبت و سازنده‌ی شبکه‌های اجتماعی در شکل دادن به این ارتباط‌ها تأکید کنیم و نتیجه بگیریم که استفاده از این شبکه‌ها در بهروزی ما نقشی درخور توجه دارد. با این حال، یافته‌های علمی و آماری در طول دو دهه‌ی گذشته نشان می‌دهند که استفاده از این شبکه‌ها، چه در مورد بزرگسالان و چه در مورد کودکان، پیامدهای روانی و عاطفی منفی‌ای نیز برای زندگی اشخاص به همراه داشته است که عمدتاً ناشی از افراط در استفاده از آن‌ها بوده است. در این مقاله استدلال می‌کنیم که اگر دیدگاه ارسطو را درباره‌ی زندگی همراه با بهروزی در نظر آوریم، یعنی زندگی خوب را دربرگیرنده‌ی فضیلت‌های اخلاقی و فکری و نیز فعالیت‌هایی واجد ارزش ذاتی بدانیم، آنگاه برای دست یافتن به این زندگی ضروری است حد وسط را در استفاده از شبکه‌های اجتماعی بیابیم و از طریق عادت و خوگیری آن را در خود درونی کنیم، حد وسطی که ما را به استفاده‌ای تعدیل‌شده و متأملانه از این شبکه‌ها فرامی‌خواند. |
| کلیدواژه ها |
| بهروزی، فضیلت، شبکه‌های اجتماعی، روابط انسانی، ارسطو |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط |